گزارش مختصر از نمایشگاه کتاب‌های پارسی دری در لندن

٣١ سنبله (شهریور) ١٣٩١

بنام خداوند جان وخرد

درخت تو گر بار دانش بگیرد

به زیر آوری چرخ نیلوفری را ....ناصرخسرو

گزارش مختصر از نمایشگاه کتاب‌های پارسی دری وسخنرانیهای اشتراک کننده گان درمورد فرهنگ وارزش تاریخی آن در زندگی انسان‌ها !ا                

روز یک‌شنبه تاریخ 61-9-2012 ترسایی نمایش کتاب‌های پارسی دری درپارک زیبا وسر سبز قلب لندن با حضورداشت شهروندان افغانستانی مقیم انگلستان وابتکارداکتر نسیمی خراسانی صورت گرفت واین نمایشگاه کار نو وبا ارزش بودکه هموطنان ودانشمندانیکه حضور داشتندبا خرسندی ورضایت خاطراز چنین شگردهای فرهنگی با دل وجان پذیرایی کردندواز جناب داکتر نسیمی خراسانی هرکدام به نوبه خود سپاسگزاری نمودند؛

دراین مراسم فرهنگی آقای داکتر خراسانی با احساسات نیک وعشق فراوان به فرهنگ وتاریخ کشورعزیزمان سخنرانی دلچسپ فرمودند که از سوی حاضرین بدرقه گردید .وهمچنان آقای نسیمی اشاره کرد که فرهنگ ما ریشه در شاهنامه فردوسی ومثنوی معنوی، غزلیات ناب حافظ، رودکی وناصر خسرو وسدها دانشمند ونویسنده وشاعر هزاران سال پیش ما دارد؛در ضمن بیان این مطالب موصوف به سروده ای کوتاه وبا مفهوم فردوسی شیرین سخن اشاره کرد که چنین است

بسی رنج بردم دراین سال سی....عجم زنده کردم بدین پارسی              

نمیرم از این پس که من زنده ام.....که تخم سخن را پراگنده ام             

وآقای نسیمی با وجودیکه از بسیاری هموطنان دعوت فرموده بود تا با اشتراکشان نمایشگاه کتاب‌های پارسی دری را رونق بیشتر بخشند، تا جای بعضی از نخبگان ودانشمندان شناخته شده بنابر دلایل که داشتند تشریف نیاوردند که مأیوس کننده است؛ فرهنگیان وپژوهشگران ما که از اشتراک چنین گردهمآیی شانه خالی بدارند، گیله از کیها باید کرد؟به نظر من فخر فروشی از سوی کسی که خود را دانشمند میگیرد، کار با‌ارزش نیست ودانشمندبار تواضع وبردباریش گرانتر از سبک اندیشی وخود ستاییهایش است؛این فرهنگ واین جوانان وفرزندان تشنه بدانش وخود شناسی امروز به شما دانشمندان ضرورت دارند تا از گفتار وسخنان شما چیزی بشنوند وبا تاریخ وفرهنگشان آشنایی حاصل کنند وجفا پیشگان که سر زمین مارا در بند عقب‌ماندگی قرار داده‌اند باید معرفی شوند وریشه خشونت وکشنده خویی برای این فرزندان به روشنی گفته شود، ولی با تسف که نخبگان این فرهنگ یا ایدیولوژی زده شده‌اند ویادر بندتوقفگاه ایدیولوژی خاص قرار گرفته‌اند ویا غرور کاذب مانع هم نزدیکی با همفرهنگیانشان گردیده است که در بسیاری گرد همایی تشریف نمی آورند واز دانش وفهمشان کمتر سودی میسر است؛ نه فرهنگ وتاریخ پر بار گذشته را به خارجیها ریشه‌یابی کرده می فهمانند ونه فرزندان تشنه بدانش ودانستن ریشه‌های تاریخی این وفرهنگی سرزمینشان را آگاهی می بخشند؛این پراگندگی فرهنگی ضررش برای آینده ها وافر است ومسول این همه واگرایی در بین همزبانان وپارسی گویان سرزمین افغانستان بخصوص ، همین دانشمندان از خود راضی هستند که خودشان درحصه پاره کردن زبان کمر بسته اند ولقمه تیار بدهن فاشیزم قبیلوی می‌اندازند تا گوینده گان زبان پارسی دری را بنامهای که این شاعران ودانشمندان برای زبان ساخته‌اند وپا فشاری مکنند، درتنگنای ادای واژه‌های زبان مادری وتاریخیشان قرار دهند.امید است که دلسوزان این عرصه در همگرایی ونزدیکی فرزندان ودانشجویان راه فرهنگ وخود شناسی ومعرفی بیشتر قضایای افغانستان بی‌تفاوت نباشند که تاریخ ونسل امروز وفردا در برابر این بی حس پیشگان دورگریز قضاوت خواهند کرد ونشود که واژه از خود بیگانگی وتلقین زدگی وزبونی را بر ایشان روادار بیان بدانند؛این اشاره‌ای بود که دانشمندان پارسی زبان را بجوشاند تا دست بدست هم داده فرهنگ وزبان در بندمان را رهایی بخشیم

آری همدیاران گرامی!تخم سخن در فرهنگ وزبان ما از پیش کاریده شده واین تخم هزاران خوشه عقیق واژه‌ها زایده است ودرهمه ابعاد زندگی پراگنده شده، چرا جای تشویش باشد که در برنامه نوبت شما بی بی سی قبیله اندیشان دشمن زبان وفرهنگ ما بخود پروانه دهند تا کسانیکه از واژه‌های عقیق گونه زبان پارسی استفاده میبرند را خایین بنامند؛ این نهایت خرد باختگی آن‌ها را نشان میدهد که تا چه حد واندازه از فرهنگ ودانش فرهنگی دور هستند وبیگانه!؟

این بیخبران برای چند دقیقه خود رازحمت نمیدهند تا آثار تاریخی وادبی این زبان را بخوانند وبدانند که نویسنده گان این زبان در ناف خراسان وبلخ باستان با همین زبان واژه‌های را در سرود ونوشته هایشان سدها مرتبه آورده‌اند که امروز قبیله گرایان گفتن آن‌ها را خیانت میدانند وبجای دانشگاه میگویند که دری زبانها یونورستی ویا فاکولته ویا پوهنتون بگویند؛ یعنی در زبان دری که قبیله ودربار فرهنگ بیگانه اش برای ما تعیین کرده اند، واژه دانش وجود ندارد وما این وازه را با یسوند وپیشوندش از دیگران قرض نماییم!؟اگر چنین است این مرکز هیلمندیا هیرمند که لشکرگاه نام دارد با کدام زبان است؟ قرارگاه، زایشگاه، ایستگاه، فرودگاه،عیدگاه، دستگاه ودهها واژه ی دیگر بکدام زبان هستند؟

ویا دبیرستان که شاعران هزار سال پیش این زبان به مراتب از این وآزه یاد کرده‌اندو    امروز به زبان آورده شود، از سوی قبیله اندیشان نادان وفرو رفته در قعر عقب‌ماندگی فکری مورد حمله قرار میگیرد؛شما فرهیختگان گرامی به چند نمونه از سرودهای زیرین توجه فرمایید

به از گنج دانش بگیتی کجاست....کراگنج دانش بود پادشاست..اسدی      

حسرت نکند کودک را سود به پیری.... هرگه که به خردی بگریزدزدبستان     

ویا میگوید: دین دبستانست وامت کودکان نزد رسول               

در دبستان است امت زابتدا تا انتها..ناصر خسرو بلخی یمگی قبادیانی            

 البته این مطالب را برای تذکر دادم که چند روز پیش در برنامه رادیو تلویزیون پارسی بی بی سی راجع به ادای واژه دانشگاه در افغانستان تشنج رخداده بود ویکی از استادان دانشمند دانشگاه کابل بخاطر ادای این واژه از سوی قبیله اندیشان جاهل مورد توهین وحتی دست اندازی به یخن استاد ترشتوال صورت گرفت که جای تسف به حال این تیره جاهل پرور است که دنیا در کجا رسیده واینها در کجای دنیا قرار دارند وبا رسم ورواج خشونت بار قبیلوی سرزمین اهورای مارا به ویرانه ومرکز ترور وانتحار وکشت تریاک وبربادی مبدل ساخته اند، یاد آور گردیم؛

 دراین نمایشگاه فرهنگی کتاب بانو ندا از کشور همزبان وهمفرهنگ مان ایران ودهگی از درواز تاجیکستان ، پژوهشگر راه فرهنگ وتاریخ وعده‌ای از افغانستانیهای برومند وبانوهای فرهیخته سخن رانی مفید داشتند که همه حاضرین بهره مند شدند ودر آخر آقای میرزایی نیز با گفتار کوتاه وسرایش یک سرود میهنی گردهمآیی با خرسندی اشتراک کننده گان به پایان رسید واین نمایش با زحمات بیکران داکتر نسیمی خراسان وهمشهریان فرهنگ دوست دایر شده بود که درختم اشتراک کننده گان باصرف کباب لذیز وتماشای کتابهاب تاریخی وادبی هزار سال پیش سرزمینشان شادی وامید واری نمودند که  فرهنگ مهر ووارسته گذشته را با کوشش وخود شناسی بیشتر میتوانیم بیاری خداوند وداشته های تاریخی خویش بر گردانیم وباز موقف تاریخی وفرهنگی  سرزمین رنجورمان را در جهان امروزی دو باره احیا نماییم وارزش کتاب وخواندن کتاب را درجامعه رواج  دایمی ساخته، روشنگری را با آموزش وچراغ دانش میتوانیم شیرازه همبودگاه قرار دهیم تا بن وریشه های ارزشمند دین ودنیا رابهتر بدانیم ودر عمل ویا استفاده نیک مورد لغزش قرار نگیریم. به امید پویایی بیشتر جوانان با احساس وشکوفایی فرهنگ بهی وتابندگی خورشید خراسان بزرگ، زبان وفرهنگ خویش را کم

بها ندهید که اساس هویت وادامه حیات با وقارما هستند؛ شاد وموفق باشید

هرکسی کاودورماند از اصل خویش...باز جوید روزگار وصل خویش..مولانای بلخ

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.