آهوی راغستان
۱۶ میزان (مهر) ۱۳۹۷
چه زیبا چیده قالیبافِ من پهلویِ هم گلهای قالی را
بنازم قدرتِ إِعجاز و سحرآمیزیِ نازکخیالی را
به دسترخوانِ لطف از شاخه‌های همدلی گسترده دستانش
انارِ قندهار و خوشۀ نوتاکِ انگورِ شمالی را
به پیرامونِ این خوانِ مَحَبَّت حلقه زن جانا؛ مگردان روی!
که آبستن بود کفرانِ نعمت؛ نطفۀ نعمتزوالی را
من و تو مثلِ رودِ تشنه و آبیم؛ از کهپایه جاری شو!
که بزداییم با هم از دلِ این جُلگه؛ زنگِ خشکسالی را
هَرِیرود و تگاب و هیرمند آن گونه آمیزند با آمو
که رقصان آورند از تابِران تا بلخ مولانا غزالی را
نخواهد ماند جز توفان و سَیل از غُرِّشِ ابرِ سیه چیزی
بیا تا سر کنیم آهنگِ زیبایِ سیهموی و جلالی را
زمینِ سبزِ ما پُرچاله خواهد شد؛ متاز اینگونه سنگین‌نعل!
ندارد فرشِ نرمِ همدلی زین بیش؛ تابِ پایمالی را
بیا! "خوی پلنگی" را ز سر بیرون کن ای آهوی کوهستان!
مجو زنهار؛ از چنگِ پلنگان؛ زینهارِ احتمالی را
پلنگ آیینۀ رنگ است و ما آهویِ راغستانِ بیرنگی
به دست تیر و دی مسپار؛ فروردین و مهرِ اعتدالی را
-------------------------------------
دهم فروردینماه 1397
کوپنهاگن
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
فضل الله زرکوب