این سخن که  تاریخ تکرار می شود ، شاید برای کسانی که در قلمرو کشور هایی  مانند: افغانستان نبوده اند، چندان درست نباشد، هر چند خاستگاه ی این سخن کشور های اروپایی ست. اما در کشور ما به ویژه در سده هایی پسین به استثنای دوره ی «امانی» که تلاشی از سوی دسته ی از روشنفکران صورت گرفت که آن هم به ناکامی انجامید. دیگر ما شاهد کمترین جنبش بوده ایم که به دگر گونی و رستاخیز جامعه پیوسته باشد و انحطاط و سقوط  در پی نداشته باشد. با دریغ باید گفت: هنوز که هنوز است در موجودیت پاسداران صلح و امنیت و نیروهای ملل متحد این دور باطل را دوره می نماییم و با تمام تلخی آن، آن را تحمل می کنیم.                                                             

اگر بد ترین نظام سیاسی مان ،نظام طالبی باشد ،که ما در سده ی پسین آن را تجربه کرده ایم و در سنجش با نظام موجود به داوری آن برخیزیم . شاخصه هایی مشترک   میان این دو نظام را می توان دریافت که  ماهیت یگانه دارد ویا صورت باز گشت به  نظام طالبی را می رساند.  برای نمونه  به چند موارد آن به گونه مختصراشاره می نمایم. طالبان: خاستگاه پاکستانی. ابزار ی در دست استعمار.  دولت موجود: خاستگاه غرب و پاکستان. ابزار ی در خدمت استعمار.  طالبان: اهداف و خواست قبایلی، زیر پوشش اسلامی. دولت موجود: اهداف و خواست قبایلی، زیر پوشش اسلامی وملی ودموکراتیک. طالبان: مخالف دولت ایتلافی وحضور اقوام مختلف. دولت موجود: طرفدار دولت مرکزی فاقد حضور فعال اقوام و ملیت ها و حضور نمایشی شماری از افراد ی فاقد صلاحیت. طالبان: نظام توتالیتر و تمامیت خواه. دولت موجود: تمامیت خواه و توتالیتر به اضافه ی غوغا برای هیچ.  طالبان: مخالف هر نوع فرهنگ به استثنای پشتونوالی. دولت موجود همچنان به اضافه فرامین استعمار.   طالبان: پارسی ستیز ومخالف حوزه ی فرهنگی وتمدنی. دولت موجود: برای تثبیت این روند مخالفت برنامه های کوتاه و دراز مدت روی دست دارد. طالبان: طرفدار سیاست ایجاد اختلاف میان سایر اقوام برای تقویت وتثبیت موقعیت قبیله یی، نژادی، مذهبی و شخصی. دولت موجود: به اضافه آن از اختلافات افراد و دسته هایی سیاسی نیز سود می برد. طالبان: برای دلخوشی پاکستان میان افغانستانی های هندو وسیک و مسلمان علامه فارقه می گذارد. دولت موجود: این علامت های فارقه در محدوده هایی تعلقات استعماری و قبیله یی کاررایی بیشتر پیدا کرده است. طالبان: نابودی وغارت آثار تاریخی ، باستانی و فرهنگی. دولت موجود: از چشم انداختن این آثار و فراموشی آنها. از همین رو ما دولت طالبان داریم تا دولت طالبان! و این تکرار تاریخ طنز تاریخ ا ست که بروی ما می خندد!