تمام رادیوها روز نامه ها وجراید کشور صحنه های دلخراش و جانکاه سالنگ را به گونه های مختلف نشر وبه تصویر کشیده اند من هم منحیث کارمند سابقه دار قومندانی عومی قوای کار در بارهء  این فاجعه که  درد ناک وسوزنده است و هر بیننده وشنونده را در پرده زخیم غم و انده فرو میبرد نظریات خویش را ابراز نمایم., سوال اساسی ا ینجاست, که این مصیبت با این همه ابعاد وسیع ان چگونه به وقوع پیوست؟ این تراژدی از کجا نشاءت نمود؟ که تا این حد سیر صعودی را پیمود و فاجعه انسانی را بار اورد.سالنگ در قلب هندوکش قرار داشته نهایت دشوار گذر وطوفانی وبی اندازه سرد  است حتا پیدایش ابر کوچک در موسم گرمی تابستان منجر به ریزش برف وژاله میگردد. ولی در سرمای زمستان این گذر گاه بی اندازه مشکل ساز وپرابلم افرین برای وسایط بار بری ومسافر بری میبا شد.

کمی به عقب بر میگر دیم , ساختمان کامل این شاهراه که درزمان سلطنت ظاهرشاه به کمک متخصیصین شوروی وقت به اشتراک انجنیران داخلی وافسران قومندانی عمومی قوای کار صورت گرفت, موضوع حفظ ومراقبت این شاهرا ه در چو کات قومندانی عمومی قوای کار یک ضرورت عینی بود, ازین سبب امریت حفظ ومراقبت سالنگ ها با تشکیل 1700 نفر با 200واسطه مختلف جهت حفظ ومراقبت سرک ایجاد گردید, سوق واداره این همه پرسونل و وسایط به دوش افسران مجرب آن قومندانی محول گردیده بود, .این افسران با اینجنیران وکارگران آموزش دیده مطابق شرایط جوی سالنگ همیش در ساحات مختلف این شاهراه شب و روز در حال آماده باش قرارداشتند, وسایل کاری که توسط این پرسونل کار گرفته میشد ,کاملا مخصوص سالنگ بوده به قیمت گزاف از اتحاد شوروی خریده شده بود, لباس پرسونل مربوطه مخصوصا که سردی وطوفان نمیتوانیست به آن آسیبی برساند,  ا, در صورت وقوع طوفان وحادثهء خطرناک این نظامیان وانجنیران وکارگران که در حدود 1700 نفر بودند, ساحهء خطررا تحت مراقبت جدی قرار داده و پرسونل پیاده نیز در پهلوی ماشین آلات سرک سازی به جدیت کار وفعالیت مینمودند, اگر وسایط نمیتوانستند شاهراه را پاک نمایند وطوفان مانع کار آنها میشد مسافرین توسط این پرسونل ورزیده به منطقه امن رهنمایی میگردید یعنی این 1700 نفر ضرورت عینی برای شاهراه بود, گرچه در همان زمان وسایط کمتر نسبت به امروز ازشاهراه عبور مینمود, با موجودیت 1700 نفرو 200 وسایط هیچگاه با همه طوفان ها که در سالنگ در این مدت مدید بوجود آمده بود, حادثهء ویا فاجعه ء بوقوع نپیوست, در ضمن قومندانی عمومی قوای کار  وسایط ریزرف واحتیاطی در کابل ونواحی آن دریونت های مختلف در اختیار داشت ,از آ ن جمله ریاست میخانیکی که مربوط قومندانی عمومی قوای کار بود برای اینگونه حوادث اضطرار آمادگی کامل داشت, و در سالنگ شمالی درصورت وقوع حادثهء از وسایط پروژه های پلخمری ومزار شریف استفاده بعمل میامد ولی در جریان جنگ داخلی تمام دار وندار این آمریت بزرگ نابود گردید بعداز سقوط طالبان در سال 2001 ترمیم این شاهراه از طرف شرکت های خصوصی ویا بخش خصوصی صورت گرفت پل ها وپلچک های آن نیز ساختمان دوباره شد طوریکه دیده میشود کیفیت کاری آنها در سطح پایین قرار  داردکه هر بیننده آن را میتواند بصورت آسانی مشاهده نماید...............................

از سوی دیگر موضوع عمدا واساسی لغو ویا" دی دی آر" قومندانی عمومی قوای کار میباشد این مسله از طرف مشاورین از غرب برگشته با بی مسوولیتی تمام بالای وزرات فواید عامه تحمیل گردید وتشکیل کوچک به تعداد 200 نفر و100 واسطه برای آمریت  حفظ ومراقبط شاهراه های سالنگ در نظر گرفته شد, این دیگر یک جفای بزرگ بود قومندانی عمومی قوای کار در چهل سال گذشته که تمام شاهرای کشور را اعمار نموده بود, با تمام پرسونل از تشکیل وزارت فواید عامه به دور افگنده شد ,ووزارت فواید عامه با از دست دادن این همه پرسونل ووسایل در حقیقت از  تمام امکانات خویش محروم گردید, تلاش های دگرجنرال محمد قاسم  عرایض وپشنهادات وی به جای نرسید جنرال قاسم به مشاورین آن وزارت  یاد آورشده بود  لغو قوماندانی عمومی قوای کار,جفای بزرگ بوده ,ومصیبت بزرگ را به بار خواهد آورد, ولی به با تاثر وتاسف که عملیه لغو قوایکار  درعمل پیاده شد, خاصتا افسران ورزیدهء این قومندانی را زاید دانیسته در جمله ءافسران دی دی آر شده قرار دادند, وقسمت زیادی از آنها به تقاعد سوق گردیدند, تشکیل قبلی 1700 نفر بر آورد دقیق وضرورت اضطراری شاهرای سالنگ بود, فعلا نسبت عدم موجودیت این پرسونل فاجعه انسانی بوقوع پیوست زیرا تشکیل موجوده با 200 نفر نمیتوانستند وظایف 1700 نفررا در این حالت اضطرار انجام دهند, در صورت که هیچ گونه وسایط کمک های تخنیکی در کابل وولایات همجوار وجود نداشت,ازاین سبب جهت جلوگیری از فاجعه های دیگر معضلهء سالنگ از نو مورد بررسی قرار گیرد, تشکیل قبلی آن اعاده گردیده, یونت های کار بشکل احتیاطی وریزرف در جبل السراج پلخمری ایجاد گردد, پول ومصارفات آن از طرف ریاست عمومی ضد حوادث که در چوکات شورای وزیران قرار دارد تمویل گردیده ,واداره ءپرسونل آن توسط افسران مجرب ورزیده که تجارب کافی در زمینه دارند استفاده بعمل آید, گر چه تعداد از صاحب نظران واولیا امور با مصا حبه ها وابراز نظر در باره ء این فاجعه نظریات ابراز داشته اند  بسیار این نظریات بهیخوانه بوده که ازتکرار حادثه دیگر جلوگری گردد, ,حال که فاجعه بوقوع پیوسته است ,همه ارگان ها در پی پیدا نمودن مسوولین این فاجعه میباشند, .به عقیده بنده آمریت سالنگ کاری را که  میتوانست انجام دهد انجام داده است,   وتلاش های این آمریت دراین راستا در حدود امکانات وی میباشد .

 قاعده چنین بوده است که بعداز حادثهء برف کوچ راه مسدود گردیده وتلاش ها برای رهایی مسافرین با جدیت صورت میگرفت ولی اینبار دیگر آن پرسونل ورزیده به آن تعداد کثیر با تعداد  1700نفر وجود نداشت وتلاش های آمریت سالنگ با این 200 نفر  نمیتوانست  به این همه طوفان خطرناک کا رساز شود,  با آنهم آمریت سالنگ , قومندانی امنیه ولایت پروان وقوای مسلح کشور با تشریک مساعی هم از تلفات بیشتر جلوگیری بعمل آوردند, .قابل ستایش است.