درین روز ها که انتخابات دور دوم ریاست جمهوری پیش رو قرار دارد فعالیت های القاعده و طالبان و حزبی اسلامی جهت تخریب و تعلیق انتخبات به شدت در جریان است ناتو به خاطر حفظ ثبات  وامنیت عساکر بیشتری را وارد صحنه نبرد ساخت, که در واقیعت اعزام این عساکر نه تنها موثریت نظامی نداشت ، بلکه به تشدید حملات مخالفین  منتج گردید,گره اساسی این بن بست سیاسی ونظامی درکجا نهفته است؟باکستان باسیاست های چند بعدی خود,  همیش در قضایای بحران افغانستان دست بالای را دارا بوده,ودرمقاطع زمانی مختلف مداخله در امورسیاسی ونظامی   افغانستان راحق مسلم وطبعی خود میداند, باامکانات که دراختیار دارد ,به قوای ناتو ومردم افغانستان را به این نتیجه میرساند ,که بدون مشارکت  پاکستان جهت حل بحران افغانستان صلح وثبات نمتواند بوجود آید.

نطاق و سخن گوی اردوی پاکستان "الظهورالعباس" اعلام داشت  دولت پاکستان با ملا محمد عمر و گلبدین حکمتیار همیش در ارتباط بوده است, این اعتراف صریح و روشن نشان دهنده چرخش و دگرگونی در سیاست پاکستان است ، ادعاهای دولت افغانستان در مدت هفت سال گذشته ، که پاکستان را عامل اساسی بی ثباتی افغانستان میدانست ، مهر تایید گذاشت, آقای مشرف ریس جمهور اسبق پاکستان بار ها و تکرارآ وجود تروریستان و دهشت افگنان را در داخل پاکستان رد مینمود و در جرگه امن منطقه یی آمرانه مثل یک شهنشاه سخن میگفت, و حتی توسط یکی از وزیران کابینه اش که به زبان پشتو صحبت میکرد,  عملآ دولت افغانستان را به باد انتقاد گرفت ,که گویا بحران کشور خود را مهار نموده نمیتواند, و پاکستان را مقصر این بحران میداند  ، حال ارتباط همیشگی با مخالفین دولت افغانستان چه پیامد های در قبال بحران این کشور در منطقه به همرا خواهد داشت ، پاکستان احساس مینماید بعد از در گیری های سخت ، و تلفات زیاد جانی و مالی ، که غرب و ناتو در افغانستان مواجه شده است, پاکستان چراغ سبز را به ناتو نشان میدهد, که گویا پاکستان میتواند درین لجن زار که غرب و آمریکا گرفتار است, به آنها مساعدت نماید ، مشروط به این که غرب باز هم مانند سال های قبل در باره بحران و قضایای افغانستان از دریچه سیاست های ستراتیژیک پاکستان بنگرد ،و یک دولت قابل اعتماد پاکستان در افغانستان ایجاد گردد، واهداف عمق ستراتیژیک پاکستان در منطقه تحقق یابد ،دست هندوستان و ایران و روسیه از روند سیاسی افغانستان کوتاه گردد.

حال به یقین میتوان باور داشت که عملیات اردو پاکستان در سوات و در مناطق نزدیک اسلام آباد فقط یک ترفند سیاسی و نظامی بوده ، نه یک عملیات فیصله کن و تامل العیار ،زیرا پایگاه عمده و اساسی تروریست ها در مناطق وزیر ستان شمالی و جنوبی هنوز دست نخورده باقی است ،عبدالله محسود قومندان برجسته طالبان پاکستان با سراج الدین حقانی در این مناطق مسلط هستند ،بعد دیگر عملیات نظامی در پاکستان ,اخراج جبری تروریست های پاکستانی چیچنی و اویغور و طاهر یولداش از پاکستان , چنین  تلقی میگردد, تا آنها با ورود به افغانستان پروسه انتخابات ریاست جمهوری را مختل نموده ,و کشور ما را بی ثباتر سازند ,جالب است غرب با داشتن یک ارودی 90 هزار نفری در افغانستان دارای کدام برنامه ی دقیق نظامی نمی باشد,   همه ی ،بی امنتی های جنوب دلایل معین خویش را دارد, ولی بی امنیتی شمال وغرب کشور به اثر غفلت نیرو های ناتو بوجود آمده ، امکانات مردمی و همکاری همیشگی باشندگان شمال کشور با این قوا کاملا هویدا وآشکار است و قوای ناتو نمیتواند و یا نمیخواهد ازین همکاری استفاده نماید, به طور نمونه یکی از مسولین امنیتی کشور در مصاحبه در تلویزیون طلوع از وجود تروریست های طاهر یولداش در ولسولی چار دره ی قندز به قوای ناتو خبر داده, و خواهان مساعدت آنها میشود مسولین قوای خارجی هیچ اعتنایی به گذارش قومندان امنیه قندز نمیمایند و آنرا کاملآ ناشندیده میپندارند،معلوم نیست که نا امن ساختن شمال و غرب کشور با وصف تمایل مردم به همکاری با غرب با چه هدفی صورت خواهد گرفت ؟؟ و دفعتآ طاهر یولداش یکباره به فکر شمال گردیده تا به ازبکستان رخنه نماید, اکمالات نظامی ، و تسیهلات لوژیستیکی به یولداش چگونه تامین خواهد شد؟ در صورت که به اندک مساعی میتوان گروه طالبان و القاعده که با هم همسوی دارند درشمال مهار نموده, و جلوه رخنه آنها به آسیای مرکزی سد شده میتواند, و یا اینکه پاکستان در تلاش است راه تدارکات ناتو را به شمال افغانستان, نا آمن ساخته واپس آمریکا را مجبور سازد اکمالات قوای خویش را از راه پاکستان  تدارک دهد, و غرب باز هم باج جدیدی به پاکستان بپردازد. این طور فکر میشود قضایای بحران افغانستان واپس به سوی هم آهنگی سیاست های پاکستان و غرب  درحال شکل گرفتن است, و افغانستان ناامنتر خواهد شد ،سر انجام پاکستان  ابتکار عمل اول وآخر این بحران را بدست خواهد گرفت, و مردم افغانستان بیشتر در گرد آب خون و آتش غوطه ور خواهند شد.