سفرآقای کرزی به ایالات متحدهً امریکا که با تبصره های ضد ونقیض، دررسانه ها انعکاس پیــــدا کرد بمثـابه اخباربحث برانگیـزوانفجاری درهمه جا، پرآوازه گــردید که نه تنها مردم افغانستان بیصبرانه در انتظارتغییرات مثبت آن چشم امید دوخته بودند، بلکه جامعهً ملل وارکان رهبری قصرسفیـد نیز دربرابر سخنان تند وغیرپیش بینی شدهً حامد کرزی که بالای کارگــزاران بلنـد پایه خارجی وکشورهای متحـد و حامی خود تاختـن گرفت وموجودیت آنهارا عامل فساد وتـقلـب درافغانستان عنـوان کرد، مناسبتها سخت به تیـره گی وبی اعتمــادی کشیـد. ازهمیـن روبود که عـدهً ازسناتوران ودستیاران امنیتـی بارک اوبامــا آمادگی داشتند تا آقای کرزی را درمذاکـرات واشنگتـن زیر رگبارتهـدید وفشارسیاسی کشیده وعلت همهً ناکامی ها، درافغانستان را، به مدیریت ضعیف و فساد گستردهً دولت وتیم کاری او توجیه سازند.

اما بارک اوباما که همین اکنــون با حضور حـدود یکصد هـزارعسکرامریکائی درافغانستان، به صد ها نوع پرابلم مرگ وزندگی درگیر است، درمشوره با مشاوران ارشد نظامی وامنیتی خود، که نمیخواهنـد پای امریکا یک باردیگر بماننـد شکست ویتنــام ، درباطلاق جنگ افغانستان، بیشترازین درزمیــن فـرو رود، با یک انعطاف غیرمنتظـره همهً تنشـهارا ظاهـراً نادیده گرفته، بشکل کم سابقــه ئی ازآقای کرزی وهیاًت معیتی شان پذیرائی گرمی بعمـل آوردند. رئیس جمهـورامریکا با کلمات دوستانه ،  حامد کـرزی را شریک مطمئن ستراتیژی امریکا، درافغانستان ومنطقه خطاب نمود.

سفرآقای کرزی به امریکا ونتایج حاصله ازان، با برداشتهای متفاوتی هم ازسوی نخبه گان وکارشناسان امورسیاسی درافغانستان وهـم دررسانه های معتبــرامریکا وانگلستان، بازتاب جالبـی یافـت.  کسی آنرا دعوت رسمی وستراتیژیکی عنـوان کرد،  عــدهً ازان بنام دعوت احضار واستیضاح نام برد،  جمعی از هـواداران تیــــم حکومتی این سفـررا تاریخی وسرنوشـت ساز تعریف نمودند.  واما درتحلیــل وبررسی اکثریت قاطعی که دسترسی ژرفی درقضایا داشتند این سفریک بازدید نمایشی وبی هیچگونه دستاوردی به ارزیابی گرفته شد.

هرچند بروز کشـیدگی عمیق سیاسی بین حامد کرزی و واشـنگتن را، میتــوان درظاهـرامر قابل ترمیــم دانست، آنگونه که سیاستمداران کاخ سفیـد دراستقبال مهمانان افغانستانی خود، با فرش قالیـن تشریفــات وضیافتهای شاندار، ظاهراً همه چیزرا به به فـراموشی سپردند. اما ازآنجائیـکه ازخصلت ابرقدرتهـــای اشغالگرآشکار است که آنها دربرابرهمچو تنشهای لفظی، هـیچگاهی به واکنـش باالمثــل دست بکارنمی شوند،  بلکه ستراتیژی مخفی خودرا بخاطررسیدن بهدف،  ازدرون آمادهً آماج قرارمیدهند.

ویلیــام هیگ وزیرخارجهً جدید انگلیـس درسخنــــانی بصراحت میگوید : هــدف ما دوباره ازنوساختـن افغانستان نیست. این مسًولیتی است بدوش خود افغانها،  که با کمک جامعهً جهانی، باید ازعهــدهً آن بدر آیند. درین جملات علیرغـم آنکه ازستراتیـــژی سیطره واشغال سخن بمیــان می آید، درعین زمان طعن زنندهً آن واقعییت تلخیست که اهـرمداران نظام باید مسًوولیت آنرا بردوش گیرند.

طعـن تلخی که درطـول تاریخ سلاطیــن جـــاه طلـب وظـل الله هـای عیـاش افغانستان آنرا بگــوش جـان شنیده اند ولی بدون آنکه کدام حرکتی درراه ترقی، آزادی وسلامت جامعهً خود برداشته باشند، برعکس سنت عقبگرائی وبدام بستن خلقهای مظلــوم را به نشانهً لکه های ننگ درتاریخ ازخود بجا مانده اند.

روی همین سیاستهای تفرقه اندازی وبرتری جوئی بوده که ملت را همیشه درتوهـم اختلافات وتعصبات نژادی نگهداشته و بدون آنکه این قشرساده ومظلوم ازسرنوشت خود آگاهی یی داشته باشند، آنهـــا را به حراج استبداد و استعمارسپرده اند.

روزی آقای مرادیان پالیسی ساز وزارت امورخارجه درمـورد سفرحـــامد کرزی ونقش ستراتیـــــــژی مشترک افغـــان وامریکا، با یک برداشـت کتابی که گفتـی ازبحران فراگیـرکشور، ازعـقـب افتــادگی و تعصبات کورو وخشونت بـارقـومی، زبانی و ده ها بدبختی دیگــر مردم خود، آگاهـی نداشـته باشد،  در مصاحبه ئی  اظهار مینماید :  ستراتیـــژی مشترک جدید که یکباردیگرمیان رهبران امریکا وافغانستان

 مورد تاًئید قرار گرفت، تعهـــد نامهً مشترکیست که بمنافع مشخص سیاسی، نظامی واقتصادی دوطرف بستگی دارد. مانندیکه امریکا با کشورهای جاپان، جرمنی، کوریای جنوبی وترکیه چنین ستراتیژیء را به امضا رسانده بود.

چه مثال گنگ وبی مفهــومی که جناب شان، ستراتیژی این کشورها را با امریکا، دران سالهائیـــــــــکه رستاخیزحرکت ملتهای شان با وجدانهـای کاری، تمدن آفــرین بود، با شرایط مرگبار امروزهً افغانستان که حتا آرمان ملت را به تاراج برده اند، بمقایسه میگیرد.  به تحلیل آقای مرادیان، افغانستان هم ازبرکت این ستراتیژی سردرگـــم بماننـد یکی ازین کشورهای پیشرفته، درمنطقه سربالا خواهد کرد !!

مگردرمورد این سـتراتیژی مشترک، که درسال  2005  اساس آن گذاشته شد، کسی نمیـداند که متـن و محتـوی آن روی کـدام مسایل حیاتی خواهـد چرخیــد که با منــــافع ملی کشور وسازندگی مملکت عملاً همسوئی داشته باشد؟ 

شاید درمحوراصلی این ستراتیژی تکمیل پایگاهای نظامی امریکا درخاک افغانستان وداعیهً مبهم جنگ علیه تروریزم، بازهــم تجلی بیشتریافته باشـد. داعیـه ئیکه که دران نیز سرانجام ماشین جنگی امریکا و قطعات ناتو درچالشهای عمیقی فرورفته است.

چه افقهای تیره وتاری که درپشت این سیاست بازیها نهفتــه است. امریکا که ازیکسو درجنگ وستیـز با القاعده وطالب، با صدها چالش پیچیـده وخونیـن درگیـرمانده وستراتیـژی برگشت را رویدسـت دارد، از جانبی، ازدست دادن موقعییـت جیـــــوپـولـوتیـک افغانستان، درین نقطـهً حساس جهـان،  که امریکا به  سادگی صاحب آن گردیده است، برای دست اندرکاران قصرسفیـد، بسیارسنگین جلوه میکنـد،  بناءً  آنها موازنه سیاست جنگی خودرا درافغانستان برمبنای معادلات دقیــق، حتا انعطاف پذیری دربرابرطالب و  حامد کرزی به مطالعه گرفته اند. ازهمینجاست که اوباما درمذاکــرات واشنگتـن بدون توجه به اوضاع آشفته وفقـرزدهً ملت افغانستان، تنها از حامد کرزی لب به تمجیـد میگشاید وازو بحیـث یک رهبرکاری، شایسته ومنتخب  مردم افغانستان یاد آوری میکنـد. مگردرین مذاکــرات ازالتماتـم شـش ماههً خود که به رئیس جمهور کرزی داده بود تا تغییرات بنیادی را درکشورش ایجاد کنـد، پرسشی هـم بمیـان نمی آورد که درین مدت چه دست آوردی بخاطرآرمان مردم آواره وامنیت کشورخود داشته است.

اما آنگـونه که ازفضای سرد این مذاکــرات برمی آید  که محـراق برنامه ریزی شان بیشترازهمـه روی  طالب وطالب سازی وجرگــه های مشـورتی صلح وبعــداً هــم جـرگهً صلح کابل، که هیـچ نوع روزنهً امیـدی ازین نشستهای یکجانبــهً قومی برنمی تابد، چرخیـده  باشــد، زیرا مقامات امریکائی نه تنهــا این جـــــرگهً مشـورتی دولتی را مـورد حمایه قــــرارداده اند، بلکه به تطبیـق فیصله های خود درین راسـتا دستوراتی،  نیز صادرکرده اند.

درآستانهً سفرآقای کرزی به امریکا بود که این تنشهای لفظی به اوج خود رسیده بود. چند کارمنـد ارشـد امریکا بشمول سفیرآنکشوردرافغانستان تقلبات گستردهً تیم آقای کرزی درانتخابات ریاست جمهـوری را مورد انتقاد قراردادند. همزمان با آن درروزنامه های معتبـر امریکا وانگلستان مقالات افشا گرانهً علیــه  حامد کرزی ویکه تازیهای خانواده اش به نشررسید.

درجــوً این تصادمات سیاسی، حامد کرزی با عصبانیـت شدید ازعملکــــردهای خود بدفــاع برخاست و خارجیهارا عامل فساد وتوطئه درافغانستان خواند وهشدارداد که : «  یک تغییرکوچک میتواند همکاری جهانی را به مفهوم اشغال و یاغی گری را به مقاومت ملی تبدیل کند »

بازهم درجمع عــده یی ازاعضای پارلمان اعلام نمود « اگرجامعــهً ملل به توطئـهً خود ادامه دهــد اوبه طالبان می پیوندد »  سخنــانیکه همه را گیـچ زده ساخت و یک راهبـرد خطرناکـی را دربرابرامریکـــا و جامعهً ملل به نمایش درآورد.  راهبردیکه انگیزهً آن طبعاً ازاتکاً مطمئن به بازوی قومی طالبها، منشاً میگیـرد.  درغیرآن همه میداننـد که امروزکشورما درچـه بحران درد آوری، ازفقـر وبیکاری ودربدری گرفته تا نظامی ناکاره با کابینهً  بی در وبی مسوًولیت که نیمـی ازبدنه اش درفقـــدان مشروعییـت  بسر میبرد گرفتاراست، ازین رو این هشدارهای زنندهً آقای کرزی به ولینعمتانیکه خود درسایهً حمایت آنهــا نفس میکشد، متکی برسنجش ستراتیژیک دولتمداری نیست زیرا ضربهً آن بازهم جزبرگردهً ملت وبکام اژدها سپردن کشور، مفهوم دیگری نمیتواند داشته باشد. داعیهً استقلالیت به شاخصه های دیگری، مانند موجودیت یک ملت واحد، زیرساختهای قوی اقتصادی  وارتشی نیرومنـد وواقعاً ملی ومتکی بخود، اشد نیازدارد. درحالیکه ما می بینیم درهرکدام ازین عرصه ها، تا کجاها دست نگر ومحتاج نشسته ایم.

سخنان تند وواکنشی آقای کرزی به آدرس امریکا وجامعه ملل وحتا بمردم خودش، نه ازخواستگاه ارادهً ملت وملت سازی ونه بخاطــرریشه کن ساختن فساد مافیــائی درافغانستان بوده است، بلکه او با سـنجش

حال وهوای روز، خواسته است تا ازیکسو اتهامات وانتقادات مخالفان را،  با جلوه دادن عملکـــــردهای گویا شفاف، ازدامان شخص خود وخانوادهً خود دورسازد و ازجانب دیگرازشجاعت خود درموقف یک رهبرمستقل، دربرابر ابر قدرتهای اشغالگر، توجه ملت را بیشتر بسوی خود جلب کند.

مگربا چنین تلـون مزاج وعصبانیت، آنهـم بادستان خالی، نمیشود کاریک مملکت ازهم پاشـیده را، سرو سامان بخشید ویا تنها با توافق یک ستراتیژی میان خالی،  کشوررا گل وگلزارساخت.

ستراتیژی که دران تاًکید بعمل آمد تابعد ازین درعملیات هوائی ازتلفات مردم ملکی جداً خود داری شود

اما دربرگشت آقای کرزی که هنوزپایش بخاک وطن نرسیده بود، دریک بمبارد هوائی امریکا درمنطقهً سرخرود جلال آباد،  ده نفر مردم بیگناه ملکی به هلاکت رسیدند.

درستراتیژی جدید بدون آنکه بارک اوباما ازتوده های برباد رفته کشورنامی ببرد ویا شریک ستراتیژی خود، مردم افغانستان را خطاب کند، اوازحامد کرزی بحیث متحد خوب ستراتیــژی امریکا یاد میکنـد و دیگــرهمه چیزرا تمام شده بحساب میگیـرد.  این پالیسی، خود بیــانگرآنسـت که درینجا مسـًلهً ملتهـــا و دموکراسی اصلاً مطرح بحث وگفتمــان سیاسی قرارنمیگیرد. برای امریکا ویا سایرابرقدرتهای مغرور اگرمردم مومن وبیدفاع افغانستان حیثیت چوب سوخت را دارند، درعین زمان مهـــره های دست نشاندهً نظام نیزاکثراً درچهرهً آدم های به حراج رفته، درصحنه سیاسی قد برافراشته اند، که نه بخاطرپاسداری ازمنافع علیای کشوربلکه بخاطررضای خاطر ولینعمتان، عرق میریزند وحاصل برمیدارند.

بگــــونهً مثال وزیرخارجهً افغانستان که ممثل سیاسی دولت آقای کرزی درسطح ملی وبین المللـی است معلوم نیست درین شرایط بحرانی وطن، بچه کاری مصروف اند. حتا فکر میشود باقضایای مرگبـــار و تنزل آفـرین افغانستان که مستقیماً به مسًولیت او ارتباط میگیــــرد، کاملاً بیگانه است. زیرا اگــر خلاف موازین حقــوق بین الدول، رژیم فاشیستی ایران، جوانان آوارهً افغانستانی را دسته دسته به چوبهً دارمی آویزد، وزارت خارجهً افغانستان با بی تفاوتی عجیبــی ازداعیــهً خونبهای این حادثهً تکانـدهنــده طفــره  میـرود. اگـروزیر خارجهً جدید بریطانیــا آقای  ویلیــام هیگ، غیرمسـوًلانه وخارج ازآداب دپلـوماسی کشورافغانستان را به اهانت میگیــرد و میگوید : « ما نمیخواهیم درآستانهً  قـرن  21   ازامنیت کشور درهـــــــم شکستهً افغانستان که درقـرن 13 بسرمی برد دفاع کنیم تا دختران وپسران شان به تحصیل ادامه دهند. بلکه ما اینجا آمده ایم تا القاعـده وطالب را سرکوب کنیـــــم وازامنیت کوچه های لندن دفاع نمائیم ».

وزیردفاع انگلیس نیز سخنان مشابهی را درکابل اظهارمیدارد وفقــــــدان ظرفیت دفاعی نیروهای مسلح کشوررا با کلمات تعجیزآمیز، زیرسوال میبرد.

اما درمقــــابل یک حرفی که بتواند با دلایل موجه ازحیثیـت وآبروی افغانستان بدفاع برخیـــزد، اززبان وزرای نصب گشتهً خارجه ودفاع ویا سایرپالیسی سازان دولت بلند نمیشود. ازهمینجا است که در جبـن سکــوت وخاموشـی این اهــــرم داران مسـوًول، سرانجـــــام شکست عـزت وحیثیـت کشورزیرپرسـش سنگین تاریخ برده میشود،  چیـــزیکه امروز سخت مایهً نگرانی ملت ا فغانستان قرارگرفته است.