برگرفته از: International Herald Tribune
تاریخ نشـر: November 30, 2006
بـرگــــردان: خراسان زمین

پشـــاور، پاکســتان: ناکامی ژرف کشور های ناتو در همایش سترگ ریگا در این هفته برای فرستادن سپاه بیشتر به افغانستان، باعث تشویق بیشتر یک حمله ی سرتاسری از جانب طالبان خواهد شد، و هم پیش بین مداخلات خیلی بیشتر از جانب دولت های همسایه خواهد بود که هرکدام با توجه به روحیه ی تسلیم پذیر غرب مدعی سهم خود خواهد شد.

در گزارشهای آینده در مورد پخش بنیادگرایی اسلامی و القاعده، همایش این هفته ی ناتو یقینا به حیث نقطه ی تغییر بزرگی تلقی خواهد شد. آلمان، هسپانیا، ایتالیا و فرانسه که با فرستادن نیرو های شان به جنوب برای جنگ با طالبان مخالفت نمودند، و کشور های دیگر عضو ناتو که فرستادن نیرو و تجهیزات جدید را رد نمودند، میتوانند در باز افتادن افغانستان به دست طالبان و متحدین القاعده شان مسئول قلمداد گردند.

ریشه های چنین دیدگاه های غم انگیز نا امید کننده را سازمایه های ذیل تشکیل میدهند: حالت شکنند و نا استوار دولت افغانستان، ازدیاد ناگهانی در حملات امسال طالبان،  سقوط اداره ی ملکی در بخش های بزرگی از کشور و بالا رفتن تولید تریاک که نه تنها طالبان را بلکه کتله های عظیم بنیاد گرایان اسلامی افغان، کشمیری، آسیای میانه، چینایی و چیچن را که در مرز بین افغانستان و پاکستان جا بجا هستند، نیز تمویل مینماید.

تابستان گذشته طالبان برنامه ی تسخیر قندهار –دومین شهر بزرگ افغانستان- را ریختند تا در آنجا یک دولت جانشین را تشکیل دهند. جلو این کار را فداکاری سربازان بریتانیایی، کانادایی، هالندی و امریکایی ناتو و متحدین افغان شان با دشواری توانست بگیرد. ایشان با نیروی بزرگ نظامی طالبان نبرد های سختی داشتند –نبرد های که مانند شان را غرب پس از جنگ کوریا تا کنون تجربه نکرده بود.

اکنون رهبران قبایل در پشاور و در امتداد مرز میگویند که طالبان مشغول جلب هزاران جنگنده در  پاکستان و افغانستان اند تا در بهار یک حمله ی قوی و چند شاخه یی را به راه اندازند. این حمله جبهه های زیادی را در جنوب افغانستان باز خواهد نمود که نیرو های کنونی ناتو توانایی حریف شدن با آنها را نخواهند داشت. این بار هدف کابل خواهد بود و دولت رییس جمهور کرزی.

طالبان از ناکامی ناتو در مقابله با این تهدیدات درک کامل خواهند داشت و از آن استفاده خواهند نمود. سستی فعالیت ناتو همچنان تا اندازه ی زیادی باعث ضعیف شدن روحیه ی مردم افغانستان خواهد شد و هم جنگ سالاران و قاچاقچیان مواد مخدر را تشویق خواهد نمود تا خودشان را برای حالت بی قانونی آینده آماده سازند.

مهم تر از همه، تصمیم ناتو راه را برای مداخله ی بیشتر از جانب دولت های همسایه، که در دهه ی نود جنگ داخلی را در افغانستان دامن می زدند، باز خواهد نمود.

رژیم نظامی پاکستان، که از طالبان پشتیبانی مخفی مینماید و برنامه ی ناتو و امریکا را برای دستگیری رهبران طالبان در خاکش رد کرده است، پیش از پیش محاسبه نموده است که در دراز مدت غرب افغانستان را ترک خواهد نمود. دولتمردان پاکستان از قبل متیقین شده اند که طالبان برنده میشوند و کوشش دارند تا ناتو و امریکا را متیقین سازند تا با طالبان در جنوب و شرق از در معامله پیش آیند. این میانجی گری پاکستان میتواند به تشکیل یک دولت ایتلافی طالبان در کابل منتج گردد.

چنین برنامه ای هر جند برای بخش بزرگی از همسایگان دیگر که در دهه ی نود از اتحاد شمال در مبارزه اش علیه طالبان پشتیبانی مینمودند، قابل تحمل نخواهد بود. برای عقب راندن پاکستان و طالبان، روسیه، ایران، هندوستان و دولت های آسیای میانه شاید به تقویه ی پشتیبانی شان از کرزی بپردازند، ولی مطمئنا راه های دیگری را جستجو خوا هند کرد. مثلا دوباره نظامی ساختن و به حرکت درآوردن متحدین قبلی شان – فرماندهان نظامی شمال.

مانند سال های نود، چنین سناریو ای میتواند منجر به جنگ داخلی بین طالبان پشتون جنوب و تاجکان، ازبکان و هزاره های شمال گردد. در ریگا، ناتو بی میلی اش را برای جلوگیری از چنین جنگ داخلی که میتواند باعث تجزیه ی افغانستان به دوبخش شمال و جنوب گردد، نمایان نمود.

خیلی ها هراس دارند که با وجود خواست آرزومندانه ی پاکستان، جنگ داخلی در افغانستان تاثیرات ویرانگری بر همبستگی دولت پاکستان خواهد داشت. رژیم رییس جمهور مشرف همین اکنون با شورش عظیم تجزیه طلبان ولایت بلوچستان روبرو است. و موج طالب سازی مناطق پشتون نشین پاکستان را در بر میگیرد. ارتش هم در جلوگیری از این موج کوششی نمی نماید و با بستن به اصطلاح قرارداد های صلح آن را میپذیرد که با این کار طالبان و القاعده در جای شان باقی میمانند.

محلات قبایلی پشتون پاکستان قبلا به حیث تعلیمگاه حملات تروریستی جولای 2005 لندن و دسیسه ی ناکام فرودگاه هیترو در سال جاری، تثبیت شده اند.

وضعیت افغانستان تنها هولناک نیست، خیلی درمانده هم است. مبارزه علیه افراطیگری اسلامی نه در عراق، ایران و خاکهای فلسطین بلکه در افغانستان ناکام خواهد شد. در این جاست که القاعده میخواهد خودش را برای جهاد جهانی اش دوباره منسجم و مسلح سازد، و در این جاست که کشور های ناتو از عهده ی اجرای وظیفه ی شان در قبال جهان بر نمی آیند.