انتقال مسالمت آمیز قدرت در کابل و پیامد های آن بازگشت برویۀ نخست

افغانستان کشور عجیبی است که قدرتمندان ان به هر وسیله ای مشروع یانا مشروع که قدرت را بدست گیرند دیگر تمایل به انتقال مسالمت آمیز قدرت {دموکراتیک} نمی داشته باشند معمولا حاکمان این کشور با مرگ ازقدرت بیرون شده اند.

 

برای اولین بار پروفیسور ربانی ریس جمهور سابق افغانستان واز رهبران مییانه رو مجاهدین دراول جدی سال 1381 قدرت را به شکل مسالمت آمیز به حامدکری انتقال داد که در تاریخ افغانستان هیچ سابقه نداشته است.

 

 سه دهه جنگ وپیامد های ان مشکلات عدیده را در تمام عرصه ها به ویژه در عرصه حکومتداری سالم به شیوه دموکراتیک ومشروع ان در افغانستان بوجود اورده است، کودتای 1352 محمد داود خان در مقابل پسر کاکایش محمد ظاهر شاه، کودتای1357حزب دموکراتیک خلق وقتل عام خانواده محمد داود وبه قدرت رسیدن حزب دموکراتیک خلق ، ترور تره کی تو سط حفیظ الله امین وقتل امین توسط روسها وبه قدرت رسانیدن ببرک کارمل درجدی1358 وبالاخره سقوط حکومت داکتر نجیب الله در سال1371وپناه گرفتن وی در مقر سازمان ملل متحد در کابل ادامه این همین تلاش های نا مشروع قدرت به حساب میرود.

 

به قدرت رسیدن مجاهدان واغاز جنگ های داخلی بحث جدید است که وارد بحران افغانستان شده انهایی که تا دیروز مجاهدان را یاری میکردند حالا دارند مخالفین مسلح حکومت مجاهدین{ گلبدین وطالبان}را حمایت های لوجستیکی وتسلیحاتی میکنند ، درمیان حمایت کنندگان مخالفین دولت مجاهدین از کشور های پاکستان ،عربستان سعودی وایالات متحده امریکا نام برده شده است.

از طرفی هم بی تجرجه گی دولتمردان مجاهدین در امور دولت داری واداره کشور در گسستن نظام که جنگ های داخلی ومیان گروهی به همراه بود نقش اساسی داشت.

 

طالبان  درسال1376 به قدرت رسیدند وپاکستان کشور منشا ومربی طالبان به وعده های که به غرب در مورد این گروه داده بود نا کام ماند، پاکستانی ها وبعضی نظریه پردازان افغان/امریکای طرفدار نظام طالبان انها را مسلمانان سنتی وبدون تمایل به قدرت سیاسی وطرفداران باز گشت شاه سابق محمد ظاهر معرفی کرده بودند همه این وعده ها نادرست ثابت شده وانها به تحکیم قدرت سیاسی تحت اسم (امارت اسلامی) به شکل بدوی وقبلیوی ان پرداختند این گروه به منظور از میان برداشتن مقاومت در ایتلاف با سازمان تروریستی {القاعده} از هیچ نوع ظلم وتعدی وحتی به اتش کشیدن مزارع وخانه های مردم دریغ نورزیدند که تاکستان های سوخته شمالی وقبر های هزران نفر شهروندان افغانستانی وبویژه مردم هزاره مظلوم در بامیان ومزار ودیگر نقاط کشور از نمونه ان است.

 

گروه القاعده به همکاری طالبان در سال1374 پرداخت ومورد حمایت کشور های عربی و امریکا قرار داشت این گروه در حمایت طالبان در سرکوبی وراندن   مخالفین انها {جبهه شمال تحت امر شهید  قهرمان احمد شاه مسعود} در بعضی شهر های شمال افغانستان نقش اساسی داشت.

 

 بعد از حادثه 11 سبتمبر2001 در نیویارک که امریکایی ها مقصر اصلی گروه القاعده را میدانند از طالبان خواستند که رهبر این گروه اسا مه بن لادن را به امریکا تحویل دهند که رهبری طالبان این مطالبه را خلاف مهمان داری خوانده  به قاطعیت رد نمودند که اغاز حمله امریکا به افغانستان ازین جا شروع میشود.

 

جلسه بن در سال 2001 تشکیل شد وفیصله نمود که حامدکرزی  فرد مورد نظر امریکا بحیث ریس اداره موقت تعین شود این جلسه سراغاز قانون ستیزی زیر نام دموکراسی بود {داکتر سیرت با 12 رای پذیرفته نشد وکرزی با2 رای از طرف امریکایی ها جایگزین شد که گفته میشود نقش اساسی را زلمی خلیل زاد داشت}.

 

در اول جدی1381 در جلسه ای در حضور لخضر ابراهیمی نماینده ویژه سرمنشی ملل متحد ودپلوماتهای بلند پایه جهان تحویل قدرت به شکل مسالمت امیز  کابل صورت گرفت.

 

سوال اساسی اینجاست که ملل متحد وکشورهای ذینفع در افغانستان که در جلسه بن و انتقال قدرت نقش اساسی داشتند واین اولین بار بود که قدرت بدون خونریزی وجنگ انتقال می یافت در مفاد قرار داد بن همانا بوجود اورد نظام متکی به اساسات دموکراسی ،ازادی های اساسی انسانی، حقوق بشر ، امنیت ورفاه عامه بود نایل امده اند؟

 

پول های زیادی امداد جهان در افغانستان به یغما برده شد اما موثریت کمی در بازسازی این کشور داشت ،حکومت کرزی درین هشت سال گذشته به جای کار های اساسی مانند بازسازی ، تامین امنیت وایجاد دولت داری سالم که پاسخگوی نیاز های اساسی مردم باشد هر روز بطرف یکه تازی، قومگرایی نزول وبدتر شدن وضع امنیتی کشور میرود.

 

تدویر انتخابات ریاست جمهوری  سال1388 که انتظار میرفت تغیر را بتواند بیاورد وامید مردم  به اینده بهتری ناکام ماند این انتخابات در اثر ضعف اداره حکومت وکمیسیون ایجاد شده ان که با تقلب عریان همراه بود وبرنده قاطع نیز نداشت که حکومت مشروعی را تاسیس نماید .

 جامعه جهانی بخصوص امریکا در یک قمار سیاسی بر سرنوشت مردم افغانستان دوباره حامد کرزی را بدون داشتن اراء کافی بحیث ریس جمهور افغانستان معرفی وحمایت کردند.

 

درین میان رهبران مجاهدین که زمانی قهرمانان مقاومت علیه اشغال شوروی بودند ازطرف غرب به اتهام جنایتکاران جنگی متهم شدند . اما پرفیسور ربانی ریس جمهور سابق افغانستان  که در جلسه یاد بود از بیست وپنجمین سالگرد شهادت استاد ذبیح الله از فرماندهان جمعیت اسلامی که ابتکار عطا محمد نور در بلخ  برگزارشده بود صحبت میکرد خود را یگانه رهبر صلح طلب عنوان نموده واز تحویل مسالمت امیز قدرت بنا به تقاضای ملل متحد وکشورهای غربی درسال 1381 بعنوان الگوی مردم سالاری یاد اوری نموده وحکومت فعلی وحامیان انرا به کنار زدن مجاهدین ازقدرت وخلع سلاح مجاهدین وبرنامه های( دی. دی .ار) را نا کام توصیف کرد وی گفت: بدون سهم مجاهدین ازبین بردن طالبان دشوار است . وحکومت کرزی را به ناتوانی در اوردن صلح وامنیت به مردم ونابودی طالبان وباز گردانیدن امنیت مقصر دانست .

زمان ثابت خواهد کرد که قهرمانان صلح  که از حمایت مردم برخورداراند کی ها ومزدوران اجنبی  که توسط بیگانه به قدرت اورده شده اند کی ها اند وبرای اینده کشور چه برنامه هایی دارند.

 

تجاوز اتحاد شوروی بر افغانستان سر اغازویرانی وادامه جنگ طولانی است وانرا تقبیح می نمایم

اتحاد جماهیر شوروی وقت با دعوت زمامداران بی بهره از خردسیاسی وقت افغانستان در ششم جدی 1358 از زمین وهوا بر حریم کشور ما تجاوز بی شرمانه نمودند. تجاوز ارتش سرخ به افغانستان سر اغاز ویرانی وتباهی دومدار گردیده وزمامداران و سیاست مداران شوروی وقت مسول پیامد های این تجاوز وویرانگری میباشند در نتیجه این لشکر کشی یک ملیون انسان بی گناه شهید وبیشتر از دو ملیون معلول وچهار ملیون  نیز آواره شدند.

تجاوز شوری بر افغانستان یک فاجعه بود وانرا شدید تقبیح می نمایم واز نمایندگان مردم درشورای ملی ودستگاه دپلوماسی فعلی کشور میخواهم حضور نیروهای ناتو وامریکا را در افغانستان قانونمند بسازند ورنه روزی حوادث تلخ تر از دکتورین  شکست حمله شوری در  افغانستان مواجه خواهند شد که انگاه دو باره افغانستان به جنگ داخلی کشیده خواهد شد .

 



عزیز احمد بارز
8 جدی (دی) 1388
  
  
Copyright © 2005-2009 www.khorasanzameen.net