عمده ترین مخالفین نظام سیاسی در افغانستان طالبان اند که بخش های کشور را در جنوب افغانستان اداره میکنند. این حرکت با حمایت مستقیم پاکستان و کشور های خلیج و حلقاتی در غرب، در سال 1994 بوجود امد و در سال 1996 قدرت را در کابل بدست گرفته وبا متحد شدن با سازمان القاعده از دایره ی کنترول و برنامه ی اداره کنندگان خارجی شان بیرون شده با شعار امارت اسلامی در جهان،  بخصوص کشور های اسلامی، پرداختند و با حمله بر بر ج های نیویارک در 2001 عملا در مقابل امریکا وغرب قرار گرفتند.

بر خلاف امید مردم افغانستان به صلح بعد از تاسیس حکومت در جلسه ی بن هر روز طالبان مقتدر تر شده وحمایت های مردمی رادر مناطق جنوب افغانستان بدست اورده وبه تشدید حملات شان در مقابل نیرو های ناتو وارتش افغانستان می پردازند.

پاکستان و طالبان:

پاکستان کشوری است که در تاسیس، تربیه و تجهیز طالبان نقش اساسی دارد ولی فعلا بر خلاف برداشت های سیاستمداران آن کشور، طالبان پاکستانی والقاعده به مشکل عمده ی  امنیتی در آن کشور مبدل شده است.

عملیات مهم نظامی در اوایل ماه جولای 2009 در ولایت هلمند به اشتراک چهار هزار نیروی در یایی ایالات متحده امریکا و هشت هزار نیروی بریتانیایی مستقر در آن ولایت با مشارکت نیروهای ارتش ملی افغانستان باعث انتقاد های شدید حکومت پاکستان گردید. پاکستانی ها مدعی اند که حملات هلمند باعث شده است که طالبان به نوار مرزی پاکستان تجمع کنند. امکان دارد پاکستانی ها راهبرد انتقال جنگ به شمال و به کشور های اسیای مرکزی را داشته باشند تا از یک طرف بحران داخلی خود  را فروکش نموده واز طرف دیگر به حمایت طالبان در شمال افغانستان و کشور های آسیای مرکزی نقش محوری خود را در بر نامه ی کلان جهانی در حضور غرب محفوظ نگهدارند.

گسترش جنگ چریکی به تمام افغانستان:

طالبان با تجربه 15 ساله ی جنگ در افغانستان و مقاومت هشت ساله در مقابل ناتو و نیرو های امنیتی افغانستان اکنون به عمده ترین جنگجویان عصر خویش که عقیده ی اسلامی محرک افراد انها است، مبدل شده اند و به مقابله ی جدی علیه ناتو و نیرو های امنیتی افغانستان می پردازند و نیرو های خارجی را اشغالگر و دولت فعلی افغانستان به رهبری کرزی را دولت مزدور و دست نشانده میخوانند.

قبلا ملا برادر معاون حرکت طالبان در مصاحبه ای گسترش جنگ را به شمال افغانستان از برنامه های سال 1388 آن گروه اعلان کرده بود. گسترش جنگ پیامد های ناگواری برای مردم مناطق امن در شمال ونیرو های ناتو میتواند داشته باشد که از پیا مد های ان افزایش تلفات عساکر ناتو وفشار مردم واحزاب سیاسی کشور های اعضای نا تو بر حکومت های موجوده جهت اخراج فوری ازجنگ افغانستان میتواند باشد. افزایش تلفات عساکر بریتانیانی در هلمند وفشار احزاب مخالف بر حکومت گوردن براون مصداق این مدعا است.

حضور حرکت های اسلامی آسیای میانه در محور القاعده وطالبان:

حضور طاهر یلداش رهبر حرکت اسلامی ازبکستان و افرادی از گروه های چیچینی که روابط نزدیک با القاعده و طالبان دارند میتواند محرکی باشد به کشانیدن طالبان و القاعده به شمال و در نهایت عبور از در یای امو و کشانیدن جنگ به مناطق مانند اندیجان و نوار مرزی افغانستان در ازبکستان و کشور های دیگر اسیای مرکزی.

به قول یکی از کارمندان حکومت افغانستان  که نمیخواهد نامش گرفته شود حضور دومرتبه یی طاهر یلداش رهبر حرکت اسلامی ازبکستان در کابل در زمان حکومت کرزی و مذاکره ی وی با افراد خارجی در صورت کشانیدن جنگ به آسیای مرکزی و ادامه ی حضور حرکت اسلامی در از بکستان تعیین کننده خواهد بود.

آقای ریچارد هالبورک نماینده ی خاص حکومت امریکا در افغانستان و پاکستان هفته ی قبل در مطبوعات اظهار داشت که: "نا تو نمیتواند جلو پیشروی طالبان به اسیای میانه را بگیرد." و به تعقیب آن خبر افزایش ناآرامی ها در شمال کشور میتواند قابل دقت باشد که آیا در راهبرد های بلند مدت القاعده و طالبان کشانیدن جنگ به کشور های اسیای مرکزی جای دارد یا خیر؟ زمان به این سوال جواب خواهد داد.

پیکار های انتخاباتی:

حامد کرزی ریس جمهور فعلی افغانستان با توجه به ناکامی هشت سال اداره ی خود و اتهام جعل و نقض قانون اساسی و اتهام پیوند خانواده ی او به قاچاق مواد مخدر و جنایات ضد بشری هر روز در میان مردم اعتبار نیم بندی که  داشت از دست میدهد و حضور بد نام ترین چهره ها در کنار وی این پروسه را شدت بخشیده است که از لحاظ روانی بر وی تاثیر گذاشته است که عدم حضور وی در مناظره ی تلویزیون طلوع در پنجشنبه شب با دو رقیب جدی وی داکتر عبدالله عبدالله و داکتر اشرف غنی احمد زی مصداق سرخوردگی ناشی از مکر، دروغ و مکر سیاسی همیشگی وی میباشد.

حمایت گسترده ی مردم شمال به خصوص والی بلخ عطا محمد نور از دکتور عبد الله عبدالله وزیر امور خارجه پیشین که احتمال پیروزی وی در انتخابات با توجه به موج عظیم حمایت های مردمی قطعی به نظر میرسد به عقده ی نا مرئی تبدیل شده است که کرزی را تحت فشار جدی شکست در انتخابات ریاست جمهوری قرار داده است. احتمال نا امن سازی شمال توسط حلقه ی معین وفاداران کرزی نیز میتواند مطرح باشد تا رای مردم شمال به دکتور عبدالله را سبوتاژ کنند.

مسولیت مردم شمال:

واقعا مردم با شهامت، دلیر، با فرهنگ ومظلوم شمال افغانستان که بار مبارزه و مقاومت با ارتش شوروی سابق و طالبان والقاعده را از همه بیشتر بدوش داشتند، در مدت حکومت هشت ساله ی کرزی با آنکه شمال امن  بوده، به آنها هیج توجهی صورت نگرقته است. حکومت فعلی 70% بودجه ی افغانستان را در مناطق جنگی که عمدتا در جنوب کشور قراردارند به مصرف رسانیده که متاسفانه مطابق آمار جهانی 90% تریاک در سال جاری در همین مناطق تولید گردیده بود.

بطور مثال دانشگاه شهر فیض آباد مرکز ولایت بدخشان (دانشکده ی پزشکی) بسته میشود که درآن ولایت امنیت وجود دارد و جوانان این ولایت میخواهند بیاموزند و در ولایت دیگری که جنگ جریان دارد و هر روز مکاتب آتش زده میشود، ملیون ها دالر مصرف میگردد و دانشگاه جدید تاسیس میشود. من مخالف تاسیس دانشگاه در هیچ نقطه ی افغانستان نیستم اما مخالف عدم توازن بازسازی و برخورد قومی میباشم.

ولایت بلخ که نمونه ی امنیت در کشور است، نتیجه ی کار منظم آقای نور است. در حالیکه در مقایسه به قندهار بودجه ای به مراتب کمتری بدست آورده است. این حرف ها نشاندهنده ی عدم انکشاف متوازن و بازسازی  را در کشور نشان میدهد که رئیس جمهور متعهد به تطبیق آن گردیده و در حضور مردم سوگند یاد نموده است که احکام قانون اساسی رعایت و از ان پاسداری می نماید.

مردم محترم شمال در هر ولایتی که قرار دارند دشمنان صلح و امنیت را هرکسی که باشد شناسایی خواهند نمود و یک بار دیگر ازین امتحان سربلند بیرون امده. دسایس دشمنان را خنثی نموده و اراده ی خود را با دادن رای به تغیر و امید و اینده ی بهتر برای فرزندان کشور، به حافظه ی تاریخ خواهند سپرد.

عزیز احمد بارز

24 جولای 2009